Het aantal planten dat wereldwijd door de mens gebruikt wordt is onvoorstelbaar groot. Haritaki (ook wel ‘Harad’) is een voorbeeld van een relatief onbekende vrucht die ons via de Ayurvedische kruidenleer in Europa bereikt heeft. De vruchten van deze Terminalia chebula zijn bekend in India vanwege hun bijzondere eigenschappen.
Wat is Haritaki?
Terminalia chebula ofwel ‘Haritaki’ is een forse boom die tot 30 meter hoog kan worden. Hij komt veel voor in de dichte wouden van Noord-India. Haritaki is bekend vanwege zijn geelgroene vruchten, die zo’n 2 tot 4 centimeter lang worden en rijk zijn aan vitamine C. Botanisch gezien behoort Haritaki tot het genus Terminalia van de familie Combretaceae.
Haritaki voor de gezondheid
Wist je dat Haritaki de gezondheid op verscheidene manieren ondersteunt? Hieronder lees je meer*:
- Haritaki ondersteunt het afweersysteem
- Haritaki ondersteunt de reinigende werking van de lever
- Haritaki helpt beschermen bij ouderdomsverschijnselen
- Haritaki helpt bij verlies aan vitaliteit
*Gezondheidsclaims worden nog beoordeeld in Europese toelatingsprocedure.
Geschiedenis van Haritaki
Dat Haritaki als natuurlijk middel gebruikt kan worden is al heel lang bekend. Op afbeeldingen van Gautama Boeddha (6e eeuw n. Chr.) is de Boeddha te zien met een Haritaki-vrucht in zijn hand. Er zijn verschillende historische gegevens die erop wijzen dat de kennis van Haritaki zelfs al bekend was in de tijd voor Boeddha.
De Europese gezondheidsleer kwam in aanraking met Haritaki via het Midden-Oosten, waar deze vruchten al eerder bekend waren. Zo waren de Grieken op de hoogte van de waarde ervan door de werken van Arabische auteurs. In de geschriften van de Griekse filosoof en wetenschapper Aristoteles (340 v. Chr.) zijn verwijzingen te vinden naar het gebruik van Haritaki. Hieruit blijkt dat deze vrucht in de kruidenleer van die tijd bekend was.
Ook Dioscondes (40 – 90 n. Chr.), Griekse arts, farmacoloog en botanicus, beschrijft de toepassingen van Haritaki. Zijn Materia Medica vormt de meest vooraanstaande klassieke bron van de moderne botanische terminologie en was gedurende 16 eeuwen de leidende farmacologische tekst. Een beschrijving van Haritaki is ook te vinden in het encyclopedische werk De natuurlijke historie van Plinius Secundus (23 – 79 n. Chr.), de befaamde Romeinse historicus.
De Nederlandse ontdekkingsreiziger Jan Huyghen van Linschoten zeilde in 1583 via Kaap de Goede Hoop naar het Portugese Goa in India. Als boekhouder van de aartsbisschop van Goa verbleef Linschoten zes jaar (1583 – l 589) in India. In zijn boeken beschrijft hij op welke wijze Haritaki in de Ayurvedische kruidenleer van die tijd gebruikt werd. Hij geeft tevens gedetailleerde informatie over de omvangrijke handel van Haritaki-vruchten vanuit India. De vruchten werden geëxporteerd in de vorm van gedroogde en geconserveerde vruchten of midden in een blok kandij.
Triphala
Haritaki is ook populair als onderdeel van een zeer bekende Ayurvedische combinatie van vruchten, genaamd Triphala. ‘Triphala’ of ‘Trifala’ betekent letterlijk ‘drie vruchten’, namelijk:
- Amla of Amalaki (Phyllanthus emblica of Emblica officinalis)
- Haritaki of Harad (Terminalia chebula)
- Bibhitaki of Vibhidaka (Terminalia belerica)
Deze vruchten zijn van nature rijk aan vitamine C en anti-oxidanten. De klassieke kruidencombinatie van Triphala wordt al eeuwenlang toegepast in Ayurveda.
